χτες δεν μιλήσαμε
και ένοιωθα
να λείπει κάτι από μέσα μου

Είχα την ελπίδα
ότι μπορεί έστω κι ένα λεπτό
να μιλήσουμε και έπαιρνα κουράγιο

γι’ αυτό το λεπτό περίμενα και εγώ εδώ
που μαζί σου αξίζει όσο μια ζωή
Αλλά δεν βοήθησε ο χρόνος να σου μιλήσω
κύλησε τόσο γρήγορα που δεν ανταλλάξαμε κουβέντα

δεν πειράζει γιατί περίμενα της νέες μας στιγμές
αυτές που θα έρθουν ποιο θερμά
και μου έδινε κουράγιο στην αναμονή

Απλά καθόμουν με την σκέψη μου
και ζούσα με όλες αυτές τις αναμνήσεις
μέχρι να έρθει πάλι η ώρα να σου μιλήσω

συγκέντρωνα στιγμές από τα ποιήματα μας
σαν ένα μικρο ανθολόγιο
με μεγάλη αγάπη και άξια για μας

Έβλεπα μπροστά πως θα ναι όλα τα πράγματα
και ήταν όλα σαν ένα ουράνιο τόξο
που ζούσα εκεί μέσα μαζί σου πρίγκηπα μου

μικρή μου πριγκίπισσα μεγάλη μου αγάπη
ουράνιο τόξο χρωμάτων και αρωμάτων
ευωδιάς μοναδικής και μυστικής χάρης

Θέλω τόσο πολύ να σε κοιτάξω
και να σου πω λόγια
μέσα από την καρδιά μου
να νιώσεις τον χτύπο της

ο χτύπος της καρδιάς σου και δικός μου χτύπος
η ανάσα η δικιά σου δικιά μου ανάσα
τα μέσα σου δικά μου και τα μέσα μου δικά σου

Και όλα αυτά μας ενώνουν και μας κάνουν ένα !