Πριν μπεις ακόμη στη ζωή μου

Πριν μπεις ακόμη στη ζωή μου
ένιωθα ότι σε ήξερα ότι είχα ζήσει μαζί σου
ίσως να σε είχα δει και στα όνειρα μου

εγώ δεν πίστευα πως υπάρχεις
παρά μόνο στα όνειρα μου
που ήταν εφιάλτες
χωρίς την δικιά σου
παρουσία στην ζωή μου

Και να που σε γνώρισα
νόμιζα πως ήταν μια ψευδαίσθηση
αλλά με τον χρόνο καταλαβαίνω
ότι υπάρχεις και ζεις
μέσα στην καρδιά μου

έχει δίκιο η καρδιά μου που δείχνει εσένα
γιατί πάντα το μυαλό με πήγαινε
σε λάθος δρόμους με αγκάθια
αλλά ήρθες εσύ ανθός από παραδεισένιο κήπο

Και αυτός ο κήπος ποτίζεται με το δικό σου πάθος
με την τόση αφοσίωση και φροντίδα που του δείχνεις
ανθίζει περισσότερο και βγάζει μπουμπούκια
που μοσχοβολάνε άρωμα μεθυστικό

από αυτό το μεθύσι γίνομαι και εγώ ποιητής
οπού με λέξεις σκέψεις και συναισθήματα
μεθάω μαζί σου προσπαθώντας
να σβήσω το πάθος μου με έρωτα

Κάτι που σε κάνει να μεθάς
όλο και πιο πολύ κάτι που γίνεται
ανεξέλεγκτα και το αφήνεις
να σε ταξιδέψει
εκεί που δεν υπάρχει λογική

σαν τον έρωτα
με λέξεις με τρυπάς και γιατρεύεις
της πληγές από προηγούμενα αγκάθια
που είχαν ματώσει μια καρδιά
που άπλα ήθελε να αγαπήσει

Ποτέ ξανά αγκάθια να μην έρθουν μόνο ροδοπέταλα
και χρώματα έντονα μόνος ήλιος και φωτεινά δωμάτια…
τα δωμάτια της δικής μας εποχής

η εποχή αυτή αιώνια άνοιξη
που μένει στην καρδιά
σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος
και τίποτα να μην έχει πλέον σημασία
παρά μόνο εσύ,  μόνο εσύ

Εγώ το δικό μου εγώ
δεν υπάρχει εσύ
είσαι αυτός που το κάνει να ξεχωρίζει
από τα πιο σημαντικά πράγματα
που δεν έχουν καμία αξία

Φωτογραφίες (photos): www.pexels.com