η ομορφιά της Άννας 

που κάνει το μαύρο άσπρο
το σκοτεινό φωτεινό
το χτες σήμερα
ελπιδοφόρο και ζωντανό
μέσα από ήρεμα ποτάμια
ρυάκια της σιωπής
και μονοπάτια τις καρδιάς
ατελείωτης ηδονής

Photos by : www.pexels.com

τα γοβάκια σου

τι γλυκά και όμορφα είναι τα γοβάκια σου
σαν τα γοβάκια της Σταχτοπούτας
που μεταμορφώνεται όχι σε πριγκίπισσα του παραμυθιού
άλλα σε πριγκίπισσα της πραγματικότητας

τι γλυκά και όμορφα
στρόγγυλα στρόγγυλα
με το φιογκάκι τους
σαν λουλουδάκι

τα ζηλεύω λίγο που τα ποδαράκια σου
πατάνε πάνω τους τόσο μαλακά και αθόρυβα
που σιγά σιγά αυτή η σιωπή γίνεται κρότος
και τα αθόρυβα βήματα σου
σιγά σιγά ακούγονται
ποιο πολύ
και από την ένταση την ίδια

αθόρυβα
σιγά σιγά τα βήματα σου
αποτυπώνονται καλύτερα στην καρδιά
από τα δυνατά πατήματα

τα ποδαράκια σου

τι όμορφα και γλυκά τα ποδαράκια σου
στρόγγυλα στρόγγυλα
βαδίζουν σιγά σιγά και σταθερά
προς την σωστή κατεύθυνση

κάνουν βόλτες αθόρυβα
ατάραχα μα συνάμα τόσο όμορφα
στην καρδιά το μυαλό
στα δάχτυλα που γράφουν αυτές της φτωχές λέξεις
που είναι πλούσιες
για την δικιά μου πριγκίπισσα
χελωνίτσα σπιτόγατα
βαδίζεις μέσα μου
χιλιόμετρα

χα χα χα χα χα

και με κάνεις ποιητή του φωτός
επιτέλους!!! λίγο φως
λίγο
φ ω ; ς

τα χέρια σου

αυτά τα χέρια
τόσο μα τόσο σίγουρα διακονούν
ένα ολόκληρο σπιτικό
το δικό σου παλατάκι
σταχτοπούτα

αστερόσκονη

φτιαγμένη με τα ίδια υλικά
που είναι φτιαγμένα τα άστρα
είσαι για μένα
η δική μου αστερόσκονη